Το ΔΣ του ΣΚΛΕ απαντά στις επιθέσεις κατά του κύρους της επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας και των επαγγελματικων δικαιωμάτων των Κοινωνικών Λειτουργών με υπόμνημα  - για την προστασία και ισχυροποίηση των, από τον νόμο κατοχυρωμένων, επαγγελματικών δικαιωμάτων των κοινωνικών λειτουργών. Το υπόμνημα που παρατίθεται ακολούθως συντάχθηκε από Επιτροπή Εργασίας στην οποία μετείχαν εκτός από μέλη του ΔΣ του ΣΚΛΕ εκπρόσωποι του ΙΑΚΕ, του ΣΕΚΕ και άλλοι συνάδελφοι Στο Υπόμνημα αναλύεται το θεωρητικό, επιστημονικό υπόβαθρο του επαγγέλματος του κοινωνικού Λειτουργού και αναπτύσσεται με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ο θεσμικός ρόλος του επαγγέλματος

Αθήνα  7/ 9 / 2011
Αρ.πρωτ. 9685

Προς: (Όπως πίνακας αποδεκτών)

Ο Σύνδεσμος Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας ( Σ.Κ.Λ.Ε.), ιδρύθηκε το 1955 και αποτελεί επίσημα αναγνωρισμένο επαγγελματικό – επιστημονικό σωματείο. Εκπροσωπεί επαγγελματικά και επιστημονικά πανελλαδικά τους 5000 Κοινωνικούς Λειτουργούς της χώρας. Kαθώς εδώ και πολύ καιρό, επιχειρείται, συστηματικά και μεθοδευμένα,  η αποδυνάμωση τους κύρους της Επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας και ο αποκλεισμός  των  Κοινωνικών Λειτουργών από συγκεκριμένους  τομείς (όπως αυτός της Ψυχικής υγείας) και δραστηριότητες (όπως αυτές τις συμβουλευτικής και της θεραπείας ατόμων, ομάδων και οικογενειών) στους οποίους διεθνώς αναγνωρίζεται η συμβολή και ο πρωτοποριακός ρόλος  τους.

Το Δ.Σ  του Σ.Κ.Λ.Ε. αποφάσισε να παρέμβει και με αυτό το υπόμνημα  - για την προστασία και ισχυροποίηση των, από τον νόμο κατοχυρωμένων, επαγγελματικών δικαιωμάτων των κοινωνικών λειτουργών.

Ποιο συγκεκριμένα τα τελευταία χρόνια :

1) Στις  συνεχείς προσπάθειες να αποκλειστούν οι Κ.Λ.  από δραστηριότητες που άπτονται της ψυχικής υγείας (συντονισμός  ομάδων , οικογενειακή συμβουλευτική και θεραπεία κ.λ.π), όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα και σαν ελεύθερο επάγγελμα αλλά ακόμα και σε δημόσια πλαίσια παροχής ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών (κέντρα ψυχικής υγείας, προγράμματα θεραπείας εξαρτήσεων κ.λ.π)

2) Στις επιχειρούμενες διώξεις συναδέλφων που, ως ελεύθεροι επαγγελματίες, παρέχουν υπηρεσίες συμβουλευτικής και θεραπείας σε άτομα, ομάδες και οικογένειες διότι δήθεν δεν δικαιούνται να δηλώνουν κάτι τέτοιο καθώς υποτίθεται ότι αποτελεί αποκλειστικό επαγγελματικό δικαίωμα ψυχιάτρων και ψυχολόγων.

3) Στις αυθαίρετες  και επιφανειακές ερμηνείες, από διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (υπουργείο Οικονομικών, επιθεωρητές δημόσιας υγείας κ.λ.π) δεν αναγνωρίζονται οι συμβουλευτικές και  θεραπευτικές υπηρεσίες που παρέχουν Κ.Λ. ,ελεύθεροι επαγγελματίες, ως υπηρεσίες του χώρου ψυχικής υγείας (με αποτέλεσμα εκτός των άλλων προβλημάτων, να υφίστανται και άνιση φορολογική αντιμετώπιση σε σχέση με άλλους επαγγελματίες του χώρου της ψυχικής υγείας)

4) Αποκορύφωμα στην προσπάθεια αποδυνάμωσης και περιθωριοποίησης  της Κοινωνικής Εργασίας και του ρόλου των Κοινωνικών Λειτουργών στον ευρύτερο τομέα της Υγείας (όπως την ορίζει ο παγκόσμιος οργανισμός Υγείας) είναι  η αμφισβήτηση του  περιεχομένου των  προγράμματος σπουδών των κοινωνικών λειτουργών (περιεχομένου  κατοχυρωμένου διεθνώς και από καταβολής της επιστήμης της Κοινωνικής εργασίας) ,  με  ακόμα πιο απίστευτη, την αμφισβήτηση της συνταγματικά κατοχυρωμένης ακαδημαϊκής ελευθερίας των Κοινωνικών Λειτουργών μελών Δ.Ε.Π. ή  Ε.Π.  των Σχολών Κοινωνικής Εργασίας Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι. ,να επιλέγουν το περιεχόμενο και τη μέθοδο της έρευνας και της  διδασκαλίας τους, στις Σχολές Κοινωνικής Εργασίας.

Απαντώντας σε όλες αυτές τις αμφισβητήσεις  έχουμε να επισημάνουμε τα εξής:

1)    Η Κοινωνική εργασία ως επιστήμη, ανήκει στις εφαρμοσμένες ανθρωπιστικές επιστήμες.  Το θεωρητικό υπόβαθρο της Κοινωνικής εργασίας αποτελείται από γνώσεις για τον Άνθρωπο, το Περιβάλλον του και τη μεταξύ τους Σχέση Αλληλεπίδρασης. Οι γνώσεις αυτές αντλούνται αφενός, από επιστήμες όπως η βιολογία, ψυχολογία, η ψυχιατρική, η κοινωνιολογία, το δίκαιο, η φιλοσοφία, τα οικονομικά και αφετέρου από ένα κύκλο γνώσεων που αναφέρονται σε θέματα κοινωνικής εργασίας (έννοιες ,αρχές, μεθοδολογία, δεξιότητες και τεχνικές) (Χ. Καστορίδου- Παπαδοπόυλου)

Σύμφωνα με τον ορισμό της διεθνούς ομοσπονδίας Κοινωνικών Λειτουργών:

Η Κοινωνική εργασία ως επάγγελμα, προάγει την κοινωνική αλλαγή, την επίλυση προβλημάτων στις ανθρώπινες σχέσεις και την ενδυνάμωση και απελευθέρωση των ανθρώπων, προκειμένου να βελτιώσουν την ευημερία τους.  …..Αποστολή της είναι να καταστήσει ικανούς όλους τους ανθρώπους να αναπτύξουν όλες τις δυνατότητες τους, να εμπλουτίσουν τις ζωές τους και να εμποδίσουν τις δυσλειτουργίες.

Οι σπουδές στην Κοινωνική εργασία διεθνώς, αποβλέπουν στην προετοιμασία επαγγελματιών κοινωνικών λειτουργών ικανών να συμβάλλουν στην επίλυση των σύγχρονων προβλημάτων κοινωνικής λειτουργικότητας ατόμων, ομάδων, οργανισμών και κοινοτήτων.

Η θεωρητική εκπαίδευση, των Κ.Λ., τόσο στη Ελλάδα όσο και διεθνώς , σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο περιλαμβάνει γνώσεις για την βιο-ψυχο-κοινωνική ανάπτυξη και κοινωνική λειτουργικότητα του ανθρώπου σε διάφορα κοινωνικά συστήματα (οικογένειες, ομάδες, οργανισμούς, κοινότητες και θεσμούς), ανάλυση κοινωνικής πολιτικής, ανάπτυξη προσεγγίσεων και δεξιοτήτων παρέμβασης για την επίλυση προβλημάτων καθώς και γνώσεις μεθόδων έρευνας και αξιολόγησης τω εφαρμογών της κοινωνικής εργασίας.

Σημαντικό στοιχείο της προπτυχιακής και μεταπτυχιακής εκπαίδευσης είναι, ο καθιερωμένος διεθνώς και από την αρχή της εκπαίδευσης,  συνδυασμός της θεωρητικής κατάρτισης με την πρακτική εμπειρία.

2. Τομείς  και εργαλεία παρέμβασης.

Σύμφωνα με τον διεθνή ορισμό της κοινωνικής εργασία (Διεθνής Ομοσπονδία Κοινωνικών Λειτουργών ,Μόντρεαλ,2000) :

« ….Οι παρεμβάσεις της κοινωνικής εργασία εκτείνονται από ψυχοκοινωνικές  διεργασίες εστιασμένες κυρίως στο άτομο μέχρι τη συμμέτοχή στην κοινωνική πολιτική, σχεδιασμό και ανάπτυξη. Αυτές (οι παρεμβάσεις) περιλαμβάνουν συμβουλευτική ,κλινική κοινωνική εργασία, εργασία με ομάδες, κοινωνική παιδαγωγική εργασία και οικογενειακή επέμβαση και θεραπεία ,καθώς και προσπάθειες να  βοηθήσουν του ανθρώπου να αξιοποιήσουν υπηρεσίες και πόρους της κοινότητας….»

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία :  ( ΠΔ 50/1989 που εξειδικεύει το Νόμο 1404/83,για τα επαγγελματικά δικαιώματα των κοινωνικών λειτουργών), αναφέρεται ρητά ότι:

1)  Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί, πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, «… με βάση τις εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις-θεωρητικες και εφαρμοσμένες- ασχολούνται  είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία με άλλους επιστήμονες …»   στους εξής τομείς:

στην Κοινωνική Πρόνοια, στην Υγεία, στην Ψυχική Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στον Επαγγελματικό Προσανατολισμό, στην Εργασία, στην Εκπαίδευση, στην πρόληψη της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας, στην Κοινωνική Οργάνωση και Ανάπτυξη, τις Κοινωνικές Υπηρεσίες για τις ένοπλες δυνάμεις και τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Ανάλογα με τον τομέα απασχόλησης τους οι Κοινωνικοί Λειτουργοί παρέχουν υπηρεσίες ενημερωτικού, συμβουλευτικού, διαγνωστικού,  θεραπευτικού και υποστηρικτικού χαρακτήρα.

2)  Ειδικά όσοι ασχολούνται στον Τομέα Ψυχικής Υγείας  ασκούν   μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων

«Παροχή υπηρεσιών διαγνωστικού «, συμβουλευτικού και θεραπευτικού χαρακτήρα σε άτομα ,ομάδες και οικογένειες».

3)  Επίσης  ότι ασκούν και  κάθε άλλη δραστηριότητα που προκύπτει από την εξέλιξη της επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας

4)  Ειδικά το δικαίωμα των Κοινωνικών λειτουργών να παρέχουν υπηρεσίες συμβουλευτικού  χαρακτήρα βασίζεται στο  γεγονός ότι μεγάλο μέρος της πρακτικής εκπαίδευσης των Κ.Λ. είναι κατεξοχήν προσανατολισμένη στην καλλιέργεια  των σχετικών δεξιοτήτων.

Ειδικά, η λεγόμενη κοινωνική εργασία με άτομα, είναι συμβουλευτική εργασία που επιδιώκει την ενδυνάμωση και υποστήριξη του ατόμου για να διαχειριστεί συγκεκριμένα προβλήματα του  (συν την αξιοποίηση όπου χρειάζεται, κοινωνικών πόρων και υπηρεσιών) και εφαρμόζεται στα περισσότερα πλαίσια απασχόλησης Κοινωνικών Λειτουργών.

5)    Η αναφορά, στο ΠΔ  50/1989, σε παροχή υπηρεσιών θεραπευτικού χαρακτήρα στον τομέα της ψυχικής υγεία από Κ.Λ. ,προφανώς έχει σχέση με την παροχή και (ψυχο)θεραπείας.

Επισημαίνουμε ότι αυτή την στιγμή  στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφώς καθορισμένο νομικό πλαίσιο που να καθορίζει  πώς αποκτά ένας επαγγελματίας της ψυχικής υγείας (Κοινωνικός Λειτουργικός , Ψυχολόγος, Ψυχίατρος κ.λ.π.) την σχετική ειδικότητα.

Για παράδειγμα σε σχέση με τους ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές , στην υπουργική απόφαση Αριθ. Α2/οικ.3823 της 30 Ιουλίου 1989, αναφέρεται  επί λέξει «Για την άσκηση της Ψυχοθεραπείας από τον ψυχολόγο με μεθόδους και τεχνικές που έχουν προκύψει από τα δεδομένα της ψυχολογικής επιστήμης προαπαιτείται ή αντίστοιχη ειδίκευση ήτοι αντίστοιχη προς την ειδική μέθοδο προπαιδεία του σε θεωρία και πράξη πιστοποιημένη με επίσημα αποδεικτικά στοιχεία ,που η επάρκεια τους κρίνεται από το ειδικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο …..».

Δεν αναφέρει πουθενά που και πως θα αποκτηθεί η σχετική ειδίκευση και τα επίσημα αποδεικτικά στοιχεία ότι έχει την κατάλληλη προπαιδεία…

Ανάλογο  κενό νόμου υπάρχει σε σχέση με τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες εκπαιδεύεται και αποκτά ένας ψυχίατρος την αποδεδειγμένη ικανότητα να ασκεί ψυχοθεραπεία.  (Χαρακτηριστικά στο Π.Δ. 157/1991 ορίζονται μόνο  οι αμοιβές  ιατρών - νευρολόγων και ψυχίατρων- όταν παρέχουν ψυχοθεραπευτικές υπηρεσίες)

Σύμφωνα με το Π.Δ. 23,  Άρθρο 3  (σχετικα με την ασκηση του επαγγέλματος του Κοινωνικού Λειτουργού):

«1. Οι Κοινωνικοί λειτουργοί που έτυχαν άδειας άσκησης επαγγέλματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του παρόντος, παρέχουν τις υπηρεσίες τους στα πλαίσια οργανωμένων Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα.

2. Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί μπορούν με απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, να παρέχουν τις υπηρεσίες τους και ως ελεύθεροι επαγγελματίες…»

Με βάση τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, Νόμος υπ’ αριθμόν 2238/1994, άρθρο 48 (Φ.Ε.Κ. 151/τ.Α΄/16.09.1994), ορίζεται ότι εισόδημα από υπηρεσίες ελευθερίων επαγγελμάτων είναι οι αμοιβές από την άσκηση του ελευθερίου επαγγέλματος του: ιατρού, οδοντιάτρου, κτηνιάτρου, φυσιοθεραπευτή, βιολόγου, ψυχολόγου, […]κοινωνιολόγου,  κοινωνικού λειτουργού και εμπειρογνώμονα.

Επίσης το Υπουργείο Οικονομικών λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω καθώς και την ευρωπαϊκή εμπειρία στην Ονοματολογία ΚΑΔ ΠΟΛ1133/2008 όπως τροποποιήθηκε με την ΠΟΛ1086/2009,  έχει ορίσει ξεχωριστούς Κωδικούς Αριθμούς Δραστηριοτήτων (ΚΑΔ) για τους Κοινωνικούς Λειτουργούς, Ψυχοθεραπευτές, Ψυχολόγους και Ψυχίατρους.

6) Η αυθαίρετη ερμηνεία, ότι δήθεν ο όρος ψυχοθεραπεία  προέρχεται από την σύντμηση των λέξεων ψυχολογική θεραπεία , δεν υφίσταται - ούτε στην διεθνή  ούτε στην εγχώρια βιβλιογραφία  – άρα  στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης και αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, κάποιων που προσπαθούν να την  επιβάλλουν στο χώρο της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, για εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών.

7)  Σχετικό με αυτό το θέμα  σε ευρωπαϊκό  επίπεδο σας ενημερώνουμε ότι:

Στην απόφαση  C- 309/97 του  Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, που αφορούσε επίλυση εργασιακών προβλημάτων, γίνονται οι ακόλουθες  αναφορές σε σχέση με την δραστηριότητα  της  ψυχοθεραπείας:

α) αυτόνομη ειδικότητα του χώρου της ψυχικής υγείας που εξασκείται από ειδικά καταρτισμένους επαγγελματίες ανεξάρτητα από τις βασικές σπουδές τους…

Και πιο συγκεκριμένα ,   :……..Υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων, τη σπουδαιότητα της επαγγελματικής καταρτίσεως και της αποκτηθείσας ειδικεύσεως (των ψυχοθεραπευτών ). Επίσης  σε άλλο σημείο της ανωτέρω απόφασης:… προκύπτει επίσης ότι οι οικείοι  (Αυστριακοί ασφαλιστικοί)  οργανισμοί μπορούν να απασχολούν τρεις διαφορετικές κατηγορίες ψυχοθεραπευτών: ιατρούς που έχουν ολοκληρώσει τη γενική ή ειδική εκπαίδευσή τους, διπλωματούχους ψυχολόγους που έχουν άδεια αυτόνομης ασκήσεως επαγγέλματος στον τομέα της υγείας και, τέλος, πρόσωπα τα οποία, χωρίς να είναι ιατροί ή ψυχολόγοι, έχουν ολοκληρώσει μια γενική κατάρτιση και έχουν ειδικευθεί στην ψυχοθεραπεία. (μεταξύ των οποίων είναι κοινωνικοί λειτουργοί ,νοσηλευτές κ.λ.π επαγγελματίες του ευρύτερου χώρου των επαγγελμάτων υγείας).

β) Σύμφωνα με τον ορισμό του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας (European Association for Phychotherapy,2003) ,επίσημου συμβουλευτικού οργάνου :

«Ψυχοθεραπεία είναι η επιστήμη της ψυχικής υγείας η οποία θεραπεύει της ψυχικές και συναισθηματικές διαταραχές, αποσκοπώντας στην διευκόλυνση της διαδικασίας προσωπικής ωρίμανσης. Για την επίτευξη του προαναφερθέντος σκοπού χρησιμοποιεί την θεραπευτική σχέση θεραπευτού/των και θεραπευομένου/ων στη βάση επιστημονικών μη ιατρικών μεθόδων.

Η άσκηση της ψυχοθεραπείας είναι η σαφής/κατανοητή, συνειδητή  και (προ)μελετημένη  θεραπευτική διαχείριση ψυχο-κοινωνικών, ψυχοσωματικών διαταραχών και διαταραχών της συμπεριφοράς ή  καταστάσεων ψυχικής οδύνης με επιστημονικές ψυχοθεραπευτικές μεθόδους, μέσω της  αλληλεπίδρασης μεταξύ ενός ή πολλών θεραπευομένων ατόμων και ενός ή πολλών ψυχοθεραπευτών, με απώτερο στόχο, την υποβοήθηση  προβληματικών στάσεων να αλλάξουν και να προάγουν  την ωριμότητα ,την ανάπτυξη και την υγεία του υπό θεραπεία ατόμου. Αυτό απαιτεί τόσο μια γενική όσο και μια εξειδικευμένη κατάρτιση/εκπαίδευση. »

Ένας άλλος ορισμός είναι αυτός του ψυχοθεραπευτού: « πρόκειται για τον επαγγελματία, ο οποίος έχοντας εκπαιδευθεί καταλλήλως, στο πλαίσιο των διαφόρων αναγνωρισμένων σχολών ή μοντέλων προσέγγισης παρέχει την προαναφερθείσα θεραπεία. Ο ψυχοθεραπευτής αναλαμβάνει την ευθύνη για την αυτόνομη άσκηση της ψυχοθεραπείας σε όποιο πλαίσιο και αν αυτή ασκείται (ιδιωτική εργασιακή απασχόληση, εντός κάποιου οργανισμού κ.λ.π)»

Η επαρκής εξάσκηση των ανωτέρω λειτουργιών προϋποθέτει την απόκτηση εκ μέρους του ψυχοθεραπευτή συγκεκριμένων επαγγελματικών ικανοτήτων (επάρκεια προσόντων),οι οποίες κατ’ ουσίαν αποτελούν και των ορισμό του επαγγέλματος ,της ιδιότητας και του τίτλου του ψυχοθεραπευτή και οι οποίες οφείλουν να παρέχονται από εξειδικευμένη ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση.

9)Επειδή , όπως προαναφέρθηκε ,στην Ελλάδα δεν έχει υπάρχει νομοθεσία σχετικά με τα θέματα ψυχοθεραπείας έτσι ώστε να υπάρχει πιστοποιημένη εκπαίδευση και ενιαία κριτήρια για τους ψυχοθεραπευτές. Έτσι η εκπαίδευση γίνεται από ιδιωτικά εκπαιδευτικά κέντρα που εκπροσωπούν διάφορες σχολές και προσεγγίσεις ψυχοθεραπείας και η μόνη θεσμοθετημένη πιστοποίηση είναι το Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Ψυχοθεραπείας που απονέμεται σε επαγγελματίες σύμφωνα με τα κριτήρια του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας (European Association for Psychotherapy) μετά από πρόταση της Ε.Ε.Ψ.Ε. (Εθνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας της Ελλάδας).

Πολλοί  κοινωνικοί λειτουργοί  ωθούμενοι από τις ιδιαίτερες ανάγκες τις δουλειάς τους έχουν κάνει εκπαιδεύσεις σε διάφορες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις και αρκετοί έχουν πάρει και τη ευρωπαϊκή πιστοποίηση.

Κατόπιν όλων των παραπάνω, θεωρούμε απολύτως επιβεβλημένο την άμεση ανάληψη θεσμικών πρωτοβουλιών εκ μέρους της Πολιτείας, προκειμένου να εκλείψουν οι σχετικές αμφισβητήσεις του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου που αφορά τη παροχή υπηρεσιών θεραπευτικού χαρακτήρα και από Κοινωνικούς Λειτουργούς.

Στους αδαείς και στους έχοντες άγνοια, επισημαίνουμε ότι οι πτυχιούχοι Κοινωνικοί Λειτουργοί ΑΕΙ και ΑΤΕΙ έχουν επαγγελματικά δικαιώματα. Στην ιδιοτελή επίθεση που δέχεται ο κλάδος μας το ΔΣ  ενημερώνει κάθε αποδέκτη ότι  θα διαφυλάξουμε το κύρος της επιστήμης της Κοινωνικής Εργασίας  από οποιαδήποτε αθέμιτη πράξη κάνοντας χρήση κάθε διαθέσιμου νόμιμου μέσου.

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να δεχθούμε περιορισμό στα επαγγελματικά μας δικαιώματα ή αποκλεισμό από πεδία άσκησης του επαγγέλματός μας.

Για το Δ. Σ.

Η Πρόεδρος Ευαγγελία  Χαλβατζά

Ο Γεν. Γραμματέας
Γεώργιος Λουκάς

Πίνακας Αποδεκτών:

1. Υπουργό Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κύριο Λοβέρδο

2. Υφυπουργό Υγείας, κύριο Τιμοσίδη

3. Υφυπουργό Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κύριο Μπόλαρη

4. Γενικό Γραμματέας Πρόνοιας, κύριο Κατριβάνο

5. Σώμα Επιθεωρητών Υγείας – Πρόνοιας, υπόψη Γενικού Επιθεωρητή Μιχαήλ Σαμπατακάκη

6. Διεύθυνση Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας

7. Πανελλήνιο Σύλλογο Ψυχολόγων

8. ΊΑΚΕ

9. ΣΕΚΕ

10. Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης ΔΠΘ (Κοινοποίηση Γενική Συνέλευση Τμήματος)

11. Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΤΕΙ Αθήνας (Κοινοποίηση Γενική Συνέλευση Τμήματος)

12. Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΤΕΙ Πάτρας (Κοινοποίηση Γενική Συνέλευση Τμήματος)

13. Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΤΕΙ Ηρακλείου (Κοινοποίηση Γενική Συνέλευση Τμήματος)

14. Τοπικά Τμήματα ΣΚΛΕ

• Προηγούμενο